In Memoriam
Harry Rump
Op 25 januari 2021 bereikte ons vanuit zijn woonadres in Spanje het ontstellende bericht dat Harry Rump plotseling was overleden. Harry was samen met zijn vrouw Madeleine de oprichter van het Jungiaans instituut (aanvankelijk de School der Universele Wijsheid).
Sinds een aantal jaren draagt het instituut mede Harry’s naam, om uitdrukking te geven aan de unieke Analytische Therapie die Harry ontwikkelde. De Analytische Therapie is een buitengewoon krachtige, moderne en complete therapielijn in het directe verlengde van Jungs Analytische Psychologie en Freuds Psychoanalyse.
Ondanks het onherstelbare gemis van Harry’s talent zijn wij op het instituut buitengewoon trots dat we zijn gedachtegoed, stevig verankerd in de dieptepsychologie, kunnen blijven uitdragen en doorontwikkelen.
HendrikJan Houthoff, verbonden aan het instituut en jarenlange vriend van Harry en Madeleine, schreef het onderstaande In Memoriam.
Harry, ten afscheid
Harry was een bijzondere man, en een vriend. Dat we vrienden waren hebben we nooit zo uitgesproken: het was gewoon zo, daar stond je verder niet bij stil. Maar als er iets gebeuren moest, of als er problemen waren, dan waren we er voor elkaar.
Harry was bijzonder begaafd: hij zag dingen die ik niet zag, en hij kon direct en intuïtief verbanden leggen waar ik vaak lang over moest nadenken. Ik ken nog een paar dermate begaafde mensen, ook onder mijn vrienden. En wat me bij de meesten is opgevallen, is hun onmacht en teleurstelling om iets wat zo natuurlijk en vanzelfsprekend was op anderen over te dragen. Zo heb ik een vriendin die fysiotherapeute was en wonderen kon verrichten bij kinderen die autistisch waren of ernstige contracturen hadden. Hoe ze het ook voordeed en uitlegde, mensen die bij haar in opleiding waren kregen wel de techniek in hun vingers, maar dat beetje extra –nodig om wonderen te verrichten –bleek niet overdraagbaar. Aan het eind van hun opleiding wisten haar studenten het wel, maar ze waren het niet.
Wat ik in Harry zeer heb bewonderd is zijn gave om wat hij intuïtief wist en voelde wél overdraagbaar te maken. Het was zijn zoektocht om onder woorden te brengen wat innerlijk speelde. Hoe hij de kronkelwegen van zijn innerlijke associaties in de rechtlijnige figuren van zijn Cosmologische Organisatie Model (het C.O.M. ® ) wist te vertalen. En hoe hij daar met het Rump Archetypal Personality Profile (het R.A.P.P. ®)een instrument mee ontwikkelde dat cliënten een vaak verrassend en soms confronterend inkijkje in hun zieleleven bood. En wat de meeste paranormaal begaafde mensen niet konden, lukte Harry daarmee wel: het begon overdraagbaar te worden. Aan het einde van de opleiding tot Jungiaans Analytisch Therapeut waren er vrijwel ieder jaar weer studenten die het niet alleen wisten, maar het ook waren.
Harry en Madeleine, en Fuyuko en ik, kwamen sinds 1999 jaarlijks bij elkaar. De eerste jaren gingen we bij ze logeren op Bali, daarna kwamen we minstens eenmaal per jaar in Nederland bij elkaar. Voor de gezelligheid, om bij te praten, en om wat te ondernemen: dat varieerde van een spelletje schaak, een motortochtje, een boottochtje, een museum bezoeken, tot ergens gaan eten. En op enig moment bleek dat altijd weer uit te monden in een discussie tussen Harry en mij. Ik kan me niet herinneren dat we elkaar ooit hebben proberen te overtuigen: we waren onze geest aan het scherpen aan elkaars inzichten. Het waren mooie tijden.
Toen ik van Madeleine hoorde dat Harry was overleden, was een van mijn eerste gevoelens de treurigheid dat hij er tussenuit geknepen was: zo hadden we dat woordeloos niet met elkaar afgesproken. “Harry, wat maak je me nou?” Inmiddels heb ik me daar bij neergelegd. Mijn leven gaat nog door, en dat van het instituut ook. En ik hoop en verwacht dat het instituut de missie van Harry –om mensen op te leiden die het niet alleen weten, maar het ook zijn– zal voortzetten en vervolmaken. Met het huidige team heb ik daar een groot vertrouwen in.
HendrikJan Houthoff, Prof.Dr.
Amsterdam, 2 februari 2021
En uit de vele, vele reacties van het condoleanceregister:
Beste Harry, dank voor de vele jaren van onderwijs. Je was een echte vakman vol bezieling en hebt een krachtige impuls gegeven aan de ontwikkeling van dieptepsychologie in Nederland en in België. Het ga je goed op je verdere weg. Hartelijke groet, Sander Videler
Harrie heeft mij geïnspireerd om me te verdiepen in Jung en later de psychologie in het algemeen. De COM (CADT) is fenomenaal. Ik werk er bijna dagelijks mee. Dank Harry voor alles!! Leon Schaepkens
Meen niet dat hij gestorven is –
lieflijker dan een bloesemblad
dat geurend aan zijn knop ontviel
ademt zijn wezen door de ziel
van hen die hij heeft liefgehad.
En in de diepten van hun hart,
uit doolhoven van leed ontward,
weerspiegelt zich zijn beeltenis.
Meen niet dat hij gestorven is.
(Hanny Michaelis)